Ik hoor het u denken: Kan dat allemaal maar zo, romantiek binnen een zichzelf respecterende nieuwsbrief van een stoere fietsvereniging als Last Gear? Het antwoord op deze vraag is een simpel Ja. Laten we het maar proberen zonder toefje voor de kop, struikje in de hand, niet zo nozel en een beetje van achter de ellebogen.
Wat wil het geval? Tijdens het laatste clubweekend in Gieten stroomde ik niet over van energie, maar dit had een reden: zonder dat ik het wist was er iemand heimelijk verliefd op mij, mijn nieuwe vriendin M. Bolie. Dat klinkt allemaal Très Jolie maar dat is het niet echt. Deze verliefdheid komt eigenlijk maar van één kant en zit echt van binnen waar naar men zegt ook echte schoonheid hoort te zitten. Dan heb ik toch liever de schoonheid aan de buitenkant (..). Deze M Bolie nestelt zich graag tegen je aan en gaat voornamelijk op je longen zitten, dicht bij het hart. Lijkt op zich niks mis mee, maar ze kan nogal benauwend c.q. verstikkend overkomen. Ik heb hier met haar over gepraat maar ze is nogal gehecht aan de longen en komt niet graag buiten. Ze is nogal een teruggetrokken type. Terwijl ik het eigenlijk veel leuker vind om mijn vriendin aan de wereld te laten zien. Kortom, we verschillen hier en daar wel van mening.
Dit houdt wel in dat de verliefdheid toch de nodige impact heeft op mijn fysieke toestand. Ik moet veel van mijn capaciteit inleveren daar zij nogal houdt van het verzamelen van propjes, normaal niks mee zo’n opgeruimd type, maar zij is meer een verzamelaar, niet echt een opruimer. Daar heb ik dan een ander medicijn voor, Xarelto. Deze kleine rode grappenmakers zijn net als alcohol, zij houden het bloed dun en zorgen tevens voor het opruimen. Gelukkig dat Xarelto komt in een rode kleur want als het blauw was geweest heb je een hoop uit te leggen en doar kriej proat van (..).
Deze verliefdheid gaat je trouwens niet in de kouwe kleren zitten, zelfs niet in warme kleren (..). Verliefdheid is een prachtig iets, maar het moet natuurlijk wel van twee kanten komen. Het zal nog wel even duren voordat ik mijn nieuwe vriendin M Bolie overtuigd heb dat ik het toch zonder haar ga proberen. Natuurlijk vertel ik haar niet dat ik mijn zoektocht naar een nieuwe vriendin voorzet als een uitwendig experiment, daar heeft zij inwendig toch geen zicht op (..).
Ik hoop in 2025 weer de lucht van het bos op te kunnen snuiven zonder medeweten van M Bolie. Ik mis de zondagochtenden wel en mis ook het warme LG-gevoel. De grote stip op de horizon is de Bartje 100 in 2025, normaliter deed ik dat als ontbijt in aanloop naar de Bartje 200 dit jaar, maar er kan een heup (..) gebeuren in een jaar. Zo heb je 35 jaar niets en dan in 2024 en titanium inside en een benauwende vriendin.
Dit is alweer mijn derde stukje dit jaar. Ik hoop dat het hierbij blijft!
Was getekend,
Peter “de stukkiesschriever”