Gieten in Gieten (Clubweekend LG 27 t/m 29-09-2024)
Ik hoor het U denken: Is dit niet een beetje de goden verzoeken om een locatie te zoeken waar de “natheid” hoog in het vaandel staat? Voor de inwendige mens is dit een hele goeie prima maar voor de uitwendige mens kun je dan beter geiten in Geiten hebben (..). Afijn, laten we maar eens kijken wat het clubweekend dit jaar brengt. Vorig jaar schitterde ik door afwezigheid, de eerste sinds mijn lidmaatschap waarvoor alsnog mijn nederige excuses, dus dat kon ik niet nog eens laten gebeuren.
Dit jaar voor de verandering met een andere clubgenoot afgereisd in de belichaming van Nico B. Nico was zo vrij om een luxe hotelkamer te reserveren in het nabij gelegen majestueuze hotel “Het (stervende) Zwanemeer” dus dan is (water) ballet onvermijdelijk (..). Het verhaal van Het Zwanemeer toont gelijkenissen met verschillende sprookjes, waaronder “De gestolen sluier” van de Duitse schrijver Johann Musäus en het Russische sprookje “De witte eend”. Tsjaikovski, wie anders, componeerde de muziek.
Tot zover de inleiding, nu door naar het weekend. Dit begint zoals altijd met een vrijdag maar deze vrijdag nam het plaatsje Gieten zijn naam wel erg serieus. LG was massaal afgereisd naar Gieten in de vorm van caravans, campers, tenten en Pipo de clown wagens, daar lag het i.i.g. niet aan. Echter tussen 12:00 en 18:00 pakten donkere wolken zich samen boven Gieten en veranderden de camping in een echt Zwanemeer met de nadruk op meer. Wilt u nog iets meer (..)? Niemand voelde zich geroepen om te gaan fietsen dus dan maar met zijn allen de gemeenschapsruimte in. Daar kon naar hartenlust geknutseld worden en spelletjes worden gespeeld. Toch mooi om te zien dat een club zich hierdoor niet uit het veld laat slaan. De gemeenschapszin dus niet de zin in gemeenschap (..), laat hierover geen misverstand bestaan, staat bij LG hoog op de agenda. Van gemeenschap krijg je meestal ook nog wel eens zin in iets anders dus daar had de organisatie ook goed voor gezorgd: Barbie knoeien met personeel. Dit lijkt op zich een rare zin maar het komt feitelijk neer op carnivorenvoer bereid door anderen. Dus bordje pakken, eten uitkiezen naar eigen inzicht en lekker oppeuzelen onder het genot van een drankje. Heerlijk! Op een gegeven moment ben je wel met Barbie uit geknoeid en dan kun je naadloos overschakelen naar goede diepgaande gesprekken. Nog even na borrelen in de gemeenschapsruimte en dan oogjes dicht en snaveltjes toe.
Dag twee begon stralend en er ging zowaar gefietst worden! Voor mezelf was het lastig om een groep te kiezen want een virus van een week eerder had mij volledig uitgewoond en werkelijk alle energie ontnomen. Kortom, ik was de naar adem happende vis op het droge tussen alle vlijtige eendjes in de rest van de vijver. Het was nog wel even moeilijk wegkomen van de camping want onze groep was niet bijster goed uitgerust met navigatiemiddelen maar na wat omzwervingen kwamen wij toch op de route terecht. Ergo, vrouwen kunnen ook navigeren hoor! Echter men vond dat mijn achterband wat aan de zachte kant was. Zelf had ik daar de vorige keer niet veel hinder ondervonden maar hoe ik ook tegensputterde, er moest meer wind in. En breng maar iets in tegen een groep vrouwen, kansloos. Het leverde helaas niet het gewenste resultaat op want het binnen ventiel bleef achter in de pomp en kon er toch nog een binnenband vervangen worden zonder dat deze lek was. Na dit korte intermezzo konden we weer verder en kwamen we op de route van Anloo. Echter bleek er ook een hardlooproute georganiseerd te zijn die voor het grootste deel over onze route liep dus dat was niet handig. Dus wij er op advies van iemand van de organisatie ervan af en richting Rolde. In Balloo gestopt voor een koffiepauze met iets lekkers erbij bij een boerencamping. Het bleek aldaar dat we al op 14 km van Gieten zaten en we pas 16 km hadden gefietst dus onze “omleiding” ons veel km had gekost. Voor mij persoonlijk niet zo erg want bij mij was het beste er al wel vanaf. Met Dinie teruggereden naar Gieten en ik was blij dat ik weer bij de camping was. Gedouched in het hotel en opmaken voor het avondeten. Vandaag diverse pasta’s op het menu. Wederom een heerlijk maal en gezelligheid troef. Omdat ik nog best vermoeid was van de schamele 30 km van de middag, is trouwens niet gezond hoor, mocht U de lezer daaraan twijfelen, toch maar vroeg het mandje in. Ik had de schuifdeur voor Nico op een kiertje laten staan en zo was dat ook weer opgelost. Als een dief in de nacht kon hij zo naar binnen sluipen. Het was nog een beetje een hachelijke onderneming want Nico had vanzelf geen licht op de fiets en straatverlichting van de camping naar de tunnel toe was er niet. Geen ongelukken gelukkig. Ik zeg: Zolang je zelf maar een lichtend voorbeeld bent, is er niets aan de hand, helemaal in het donker (..).
En dan dag drie: Toch maar niet fietsen gezien de ervaring van gisteren. Maar de dag was zo mooi! Met pijn in het hart zag ik iedereen vertrekken, jawel lieve lezers, ik heb ook een hart (..), maar goed ik had wel een alternatief: Wandelen. Ons groepje was niet zo groot met de familie van Hummel, Henri en ondergetekende. Een culturele wandeling met twee hunebedden bezichtigingen en natuurlijk ook koffiepauze met monchou gebak, lekker hoor. Helaas heb je voor wandelen ook conditie nodig (die verrekte conditie ook altijd) dus de laatste km’s naar de camping waren niet de makkelijkste. Bij het tunneltje nog een korte rustpauze genomen van 5 minuten en mooi door het bos terug naar de camping. Toch noch 12,5 km gelopen, niet slecht voor een 90-jarige. Dat laatste slaat meer op de gevoelsleeftijd dan op mijn werkelijke leeftijd(..). Hierna lekker een kopje thee bij de Pipo wagen van de familie van Hummel gedronken. Nu nog even op Nico wachten want het is ook zo slordig om met Nico te komen en zonder Nico te vertrekken. Het wachten was niet erg want het zonnetje was heerlijk.
Tegen 16:30 vertrokken en dat was het einde voor ons van het LG-clubweekend. Voor mij persoonlijk een vrij bizarre editie met gemengde gevoelens. Ik ben wel blij dat ik gegaan ben want van thuiszitten word ik helemaal niet vrolijk. Laten we afsluiten met een positieve gedachte: Conditioneel meer aan de grond is eigenlijk niet mogelijk waardoor editie 2025 avant la lettre alleen maar beter kan worden. Organisatie bedankt voor jullie tijd en moeite! Jullie hebben er wederom een mooi weekend van gemaakt. Locatie en eten waren top, de rest moet toch van de groep afkomen.
Was getekend: Peter “de stukkiesschriever”
Foto’s clubweekend 2024
